WESOŁYCH ŚWIĄT!

Gdy gwiazdy blaski

Tej wyjątkowej Nocy

Zagości na nieboskłonie

A w naszych sercach

Radość – Spokój – Nadzieja

To znaki mówiące o nadejściu

Tego, który – miłuje i wybacza

Każdemu z tych maluczkich!

Z życzeniami błogosławieństwa

Każdej Jordanowskiej Rodzinie

Oraz Twórcom z „Echa Jordanowa”

Wesołych Świąt Bożego Narodzenia

oraz spokojnego, obfitującego w dobra

Nowego 2015 Roku

- życzy Redakcja „Echa Jordanowa”

Samo życie...

Jak dwanaście miesięcy

Przyszedł czas na grudzień

Miesiąc mroźny, chłodny

Groźny – zarazem piękny i dostojny

Kończący jeden z wielu

Etapów naszego życia

Przypominając jednocześnie

Że od nowa znów się zaczyna.

Mówi o różnych jego aspektach

O dostatkach i biedzie

O odrodzeniu z upadków, klęsk

O zwycięstwach Dobra nad Złem

Potwierdzeniem i symbolem

Jest nadejście małego Dziecięcia

O wielkim sercu, które niesie

Dary nadziei, miłości, wybaczania

To Ono zrodzone

W ubóstwie stajenki

Nic nie posiadając rozdaje

Nam dary

Których sam jest źródłem…

WESOŁYCH ŚWIĄT!

Zmrok potęgi!

Od rana do nocy

Słyszę dudnienie

Niby stada mustangów

Przemierzających prerie

Dzwony – myśli i echo

Które hasa po lesie

Wołanie topielic

Co w tafle wody wabią

Błękit nieba – ptaków świergoty

Których uchwycić nie sposób

Gmatwanina myśli bez celu

Jak misterna pajęczyna

Po co dlaczego żyć dalej

W tym natłoku dźwięków

Które miast koić ranią

Od świtu aż do zmierzchu ?

                                  26.07.2014

                                  Bożena Sandulska  

Mit - prawda

Oczy Meduzy
Piękne i niebezpieczne 
Dające wiekuisty spokój 
Temu - kto się w nie zagłębi

Jej macki - kusicielki
Pełen zmysłowości głos
Pokonały niejednego 
Rzucając Go w objęcia śmierci

Zadaję pytanie
Tak jak tylu innych
Czy warto ślepo słuchać
Namiętności głosu?

By przez chwilę zapomnieć 
A potem spojrzeć 
Napotykając "oczy Meduzy"
Stając się zarazem 
Martwym w śród żyjących ?

Bożena Sandulska
22.07.2014 r.

Róża

Ciernista – piękność

Melancholią trąca

Kusi szkarłatem

Swych delikatnych płatków

Chcę się uwolnić

Od czaru, który rzuca

Lecz ona wabi

By krwi zakosztować

Przemawia do mnie

Niczym wodna nimfa

Co to – wędrowca

Pociąga w głębiny

Chce opowiadać

Lub bawić się może

Ludzkim uczuciem

Serce kolcem raniąc!

Pomyłka

Życie - Ha ! „Każdy kowalem swego...”

Pomyłka -  wszystko

Pięknie jest i happy end

Tylko na klatkach filmowych

Zadajemy pytania

Które pozostają w próżni

Nie ma recepty

Na dobre życie

Nie ma mędrca

Jasnowidza ni wróżbity

Wyznaczającego odpowiedni tor

By nie było pomyłek

Farsa -  którą jest życie

Komedie pomyłek

Wybory - bez wyboru

A my po środku Tego

Zatarte odznaczenia

Szlaku na rozdrożu

Unicestwione przez czas

Drogowskazy nieczytelne

Chciałoby się krzyczeć

Lecz co to da ?

Wywoła tylko złe emocje

„Oko za oko ząb za ząb”

Nie - podpowiada

Jeszcze nieunicestwione

Do końca sumienie

Więc idę na przód z uśmiechem

I nadzieją że czas pokona pomyłkę !

Kontrasty

Wschody gwiazd

Zachody słońca

Zimno - skwar

Miłość - pustka

Dlaczego trwać

W wszechświata otchłani

Brzydota - piękno

Skrupulatność - roztargnienie

Po co dajemy

Czemu tracimy

Prawda - slogany

Drogowskazy do nikąd

Niezrozumienie drugiego

Powtarzane błędy

To wszystko człowiek

Jedno istnienie - bez możliwości klonowania !

Bożena Sandulska

07.06.2014 r.

26 maja.

Gdy idę spać 
Mówisz mi dobranoc
Gdy wychodzę z domu 
Słyszę - dbaj o siebie


Choć czasem mam dość
Tych słów - to wiem i czuję
Że gdzie ja tam i Ty
Jesteś ze mną zawsze


Jestem już dorosły !
Lecz zawsze Twym dzieckiem
Czy dobre - czy złe
Ty wspierasz lub bronisz


Czasem jest mi brak
Tej Twojej nadopieki
A gdy ja okażesz
Wkurzam się - bo jestem dorosły !


Wiem jedno - Tyś matką
Która wszystko czuje
Moje smutki troski
Wzloty i upadki 


A 26 maja święto Twoje
Mojej i każdego matki
Serce - sercu życzy
Zdrowia cierpliwości

Oby dla was zawsze świeciło słońce wytrwałości i miłości !

Wyznanie

Bądź dla mnie echem

Co drzemie wśród lasów

Cykadą świerszczy o wieczorze

Śmiechem ukrytym w marzeniach

Bądź dla mnie ciszą

Co w uszach gra

Tańcem Romea pełnym miłości

Pięknej ulotnej-jak jestestwo Julii

Bądź dla mnie krzykiem

Co serce rozdziera

Wdzierającym się w każdy 

Zakątek duszy-istoty cienia

Echo-cisza-krzyk

To moje życie 

A resztę stanowisz Ty

Boś dopełnieniem mej miłości ! 

Tylko Ty !

Jakże smutne są Twe oczy
Gdy tak patrzysz w dal
Pełne łez co z serca broczą
Niczym rosa o poranku

Rozchmurz swe lico
Tak pełne miłości
Wyrzuć te troski co zadając cios
Ranią serce i duszę mą

Spójrz już wiosna
Swą krasę przed nami rozwija
Rodzi się do życia przyroda
Otacza nas-tańczy -śpiewa

Nadzieja na odnowę i odrodzenie
Dzikie instynkty namiętności
Co uśpione zimą -tańczą
Z wiatrem-igrają słonecznymi promieniami

O-już pąki róż
Ozdabiają Twoje lica
Otwierasz się i delektujesz
Pięknem tego ciepła

Tak wątła i silna zarazem
Tyś Orfeusza oblubienica
Teraz tańczysz taniec
Odrodzenia-potęgi Życia !

Czym zwyciężać!?

Bunt narasta, tańczy śpiewa

Targa wnętrze spokoju, ciszy

Już nie myślisz trzeźwo

Jesteś ponad wszystkim.

Wstępuje w ciebie nowa siła

Ta, która nie chce kompromisu

Ze światłem słabości i lęku

Jednak opiera się walce

Panie dopomóż w wyborze

Oddziel dobro od zła

A jeśli mam skonać, odejść

Niech będzie jak preludium

Niech cały świat tańczy

Nie chcę żalu zgryzoty

Błękit nieba śpiew ptaków

A potem noc pełna ciszy i gwiazd

Tak już bunt wycichł

Lecz pozostał rozsądek

Że walczyć trzeba i zwyciężać

Nie ostrzem lecz spokojem

Tak – właśnie tędy droga!

Pieśń serca

Serce moje i dusze zabrałeś

Cały świat wspomnieniami zasnuty

Struny gitar wciąż grają melodię

Gdyśmy razem gonili marzenia

Wołam Cię wołam Cię ma miłości

Wołam Cię nie do końca wyśniony śnie

Wołam Cię Wołam Cię letni gościu

Co jak zjawa zniknąłeś we mgle

Twoje oczy jak głębokie jeziora

Teraz tylko mają posmak łez

Serca rany zabliźnią się może

Po mym licu gorzka spłynie łza.

Co było źle?

Zamówiłam słońce dla Ciebie

Lasów ciszę zieleni łąk

Ptaków śpiew – by Twej codzienności

Pomalować dzień

Zamówiłam ciepło słów przyjaźni

Letni dotyk wspomnień młodych lat

Kwiat paproci na bezsenne noce

Byś mógł dostrzec piękno dookoła

Jednak Ty wzgardziłeś tym co dostałeś

Odrzuciłeś dary mego serca

Ja zostałam poza horyzontem

Dobre się w złe zmieniło oblicze

I pozostał tylko – cichy żal

Puchar goryczy wypiję do dna

Zadawanym pytaniem bez odpowiedzi

Co zrobiłam nie tak że odszedłeś.

Proza życia

Biel szarość czerń

Anioł człowiek demon

Świt dzień noc

Miłość rozstanie rozpacz

Słowa przeciwieństwa

Składniki życia

Każdego z nas

Razem i z osobna

Przyglądamy się światu

Każdej przeżytej chwili

Wyciągając lub nie wnioski

Wartości które z nich płyną

Od narodzin do śmierci

Od początku do końca

Przez dobro i zło

Ale czy stajemy się mądrzejsi?