Jakże smutne są Twe oczy
Gdy tak patrzysz w dal
Pełne łez co z serca broczą
Niczym rosa o poranku
Rozchmurz swe lico
Tak pełne miłości
Wyrzuć te troski co zadając cios
Ranią serce i duszę mą
Spójrz już wiosna
Swą krasę przed nami rozwija
Rodzi się do życia przyroda
Otacza nas-tańczy -śpiewa
Nadzieja na odnowę i odrodzenie
Dzikie instynkty namiętności
Co uśpione zimą -tańczą
Z wiatrem-igrają słonecznymi promieniami
O-już pąki róż
Ozdabiają Twoje lica
Otwierasz się i delektujesz
Pięknem tego ciepła
Tak wątła i silna zarazem
Tyś Orfeusza oblubienica
Teraz tańczysz taniec
Odrodzenia-potęgi Życia !
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz