Ciernista – piękność
Melancholią trąca
Kusi szkarłatem
Swych delikatnych
płatków
Chcę się uwolnić
Od czaru,
który rzuca
Lecz ona
wabi
By krwi
zakosztować
Przemawia do
mnie
Niczym wodna
nimfa
Co to –
wędrowca
Pociąga w
głębiny
Chce opowiadać
Lub bawić
się może
Ludzkim uczuciem
Serce kolcem
raniąc!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz