Dym i ja

Jesteś jak dym z komina

Rozwiewany przez wiatr

Nic w Tobie ze stałości

Ciemny – jasny – rozwiany

Patrzę i myślę jak Ci dobrze

Że możesz się unosić

Tak po prostu bez celu

Gdy inni zmuszeni są utrzymywać żar

Beztroski wychodzisz w atmosferę

A podmuch powietrza Cię niesie

Lecz – żal mi też końca

Gdyż popiół z czasem wygaśnie

I znikniesz na zawsze

Byle szybciej od Twego oddechu

Od woni i zasłony którą roztaczasz

Chce być już wolny od Ciebie

By choć raz spojrzeć w dal

Której nic nie zakłóca

Nie drażni niefrasobliwością

Twoim bezimiennym ja

                                     

                                      05.02.2013 r.